Deborah Lodhia- Gibson, 36 jaar, echtgenote, moeder en zwangerschapscoach.
Hoi, leuk dat je dat je er bent.
Ik zal mij even voorstellen..
“Ik ben Deborah, 35 jaar en bijna 10 jaar getrouwd met de allerleukste. Ook ben ik moeder van 4 kinderen (Sem 17, Zoë 6, Liv 2,5 en Mae 1 jaar). Naast mijn fulltime baan als moeder ben ik zwangerschapscoach, heb ik recentelijk mijn eigen Yogastudio laten bouwen en run ik samen met mijn man een B&B aan huis hier in Arnhem. Dat klinkt best veel als ik het zo opsom en eerlijk is eerlijk dat is het soms ook. Toch probeer ik zoveel mogelijk dingen te doen waar ik echt blij van word én energie van krijg.
Ik geniet enorm van het moeder zijn, of nouja dat zeg ik misschien verkeerd. Ik houd megaveel van mijn kinderen, daarom knuffel ik ze graag, speel en dans met ze en vind het heerlijk om hen te zien genieten terwijl ze opgroeien en zich ontwikkelen. Daarnaast heb ik de meeste levenslessen aan hen te danken. Zo ben ik vaak druk met entertainen van mijn kinderen om ze blij te maken, terwijl ze het vaak alleen maar nodig hebben dat ik er gewoon "ben". Omdat ik zoveel van ze houd zorg ik graag voor ze. Maar al die slapeloze nachten, ruzies, wasmachines vol, 3 maaltijden op een dag, schoonmaak, de hele dag door stofzuigen om vervolgens weer van voor af aan te beginnen...Niet echt een dankbare klus! Soms vind ik het echt doodvermoeiend allemaal en word ik er zelfs heel toevallig van, dan denk ik serieus “komt hier ooit een einde aan?” Tja #momlife en niet genoeg aan jezelf denken. Wanneer ik ook investeer in wat mij gelukkig heeft gemaakt, maakt mijn kinderen een veel leukere moeder.
En dat is dan ook één van de redenen waarom ik zo graag doe wat ik doe, andere (aanstaande) moeders helpen bij de voorbereiding. Door bijvoorbeeld ontspannende oefeningen, oefeningen die het lichaamsbewustzijn vergroten maar ook rustgevende en krachtige visualisaties. Op die momenten kan ik ook echt de aandacht aan mezelf geven, niet alleen maar mama zijn maar ook gewoon, zelfs niet continu aan staan. Door anderen dichterbij jezelf te brengen doe ik dat ook weer voor mezelf. Eén van de manieren voor mij om meerdere keren naar binnen te keren. Op die momenten kan ik zelf ook echt even ontspannen.
Toen ik Babyborah startte deed ik dat omdat ik vooral het lesgeven heel leuk vind (Pabo opleiding gedaan en meerdere jaren invalkracht geweest). Natuurlijk zag ik wat de lessen deden met mijn cursisten en hoe zij beter geïnformeerd en met meer zelfvertrouwen naar hun bevalling toeleefden. Toch is mijn drijfveer en missie nu veel duidelijker als 5 jaar geleden. Dit heeft vooral te maken met mijn eigen bevalervaringen.
Na mijn tweede (zware) bevalling lag ik in mijn kraambed met een kerngezonde baby. Ik vond dat ik alles had om dolgelukkig te zijn, toch was ik dat echt niet. Ik bleef de bevalling maar afspelen in mijn hoofd waarbij er elke keer een steek in mijn buik te voelen was en ik er een somber gevoel aan overhield. Het enige wat ik om mij heen hoorde waren dingen als "maar gelukkig heb je wel een gezonde baby" of "gelukkig is alles goed afgelopen". Ik was zo moe, kon niet wat ik wilde, had pijn, kon moeilijk genieten en ik snapte niet waarom.
Pas 3 jaar na die tweede bevalling, toen ik de docentenopleiding zwangerschapsyoga volgde, werden we uitgenodigd om na te denken over onze drijfveer om dit werk te doen. Ik gaf al lessen maar verder dan ik wil vrouwen beter voorbereiden op hun bevalling kwam ik eigenlijk niet. Ik ging nadenken over wat ik wilde voor andere vrouwen tijdens hun eigen bevalervaring. Tijdens een visualisatie kreeg ik zo'n enorm inzicht. Ik had mij niet gehoord, niet gezien en niet gesteund gevoeld. Tijdens de bevalling waren er zoveel complicaties, die ik op dat moment niet snapte of gewoon niet goed meekreeg. Interventies die ik achteraf ook eigenlijk niet eens had gewild, toen ik eenmaal begreep wat er was gedaan. Ik had er niets over te zeggen gehad, het was allemaal gebeurd. En niemand die zich bekommerde over hoe ik dit zou ervaren. Ik werd niet goed geïnformeerd en ik had alle verantwoordelijkheid volledig in de handen van anderen gelegd, zij zouden het wel weten. Kortom mijn bevalling was traumatisch geweest. Och wat heb ik een watervallen gehuild tijdens die oefening. Het was me ineens zo duidelijk allemaal en eindelijk voelde ik mij en mijn verdriet (dat ik vakkundig had weggemoffeld) gezien.
Naast dat ik er professionele hulp bij heb gezocht om dit te verwerken wist ik ook "Ik moet vrouwen helpen om niet dezelfde fout als ik te maken. Dit kan anders". Door mijn opleiding én door mijn eigen bevalervaringen die ik daarna nog heb gehad weet ik nu wat er echt nodig is om jouw bevalling als iets mega positiefs te kunnen ervaren.
Mijn derde en vierde bevalling waren ook niet zonder complicaties, soms in de zwangerschap al niet en soms pas rond de bevalling. Uiteindelijk zijn dit twee geboortes door keizersneden geworden. Niet natuurlijk, niet zonder pijnmedicatie, met veel medische hulp. En nu zul je je afvragen, hoe kan dat dan? Dat dat dan positieve bevalervaringen zijn geweest. Nou eigenlijk heel logisch, wij hebben zelf de regie genomen en gehad. Ik wist nu wat IK, en mijn baby, echt nodig hadden. Ik kon het duidelijk maken, erom vragen, soms gewoon eisen.
En belangrijker misschien nog, doordat ze zagen dat ik bewuste keuzes maakte konden ze niet anders als mij eindelijk zien, horen en begrijpen. En zo voelde het ook echt. Maar, daar moest ik dus wel zelf het voortouw in nemen.
In mijn ideale wereld sta jij met al je behoeften volledig centraal in de geboorte- en postpartumzorg. Iemand die zich altijd gehoord, gezien en gesteund voelt in alle fasen van het moederschap. Waardoor de bevalling een ervaring wordt die jou vertrouwen geeft voor de rest van jouw leven. En als het aan mij ligt, de wereld begint hier en nu. Bij jou dus!
Ik ontmoet
Voel je welkom in één van mijn cursussen of workshops! Je kunt je nu ook aanmelden voor een gratis proefles.
Deborah Lodhia - Gibson
-coach, BabyBorah